Canzón de Cuna pra Rosalía de Castro, Morta, de Federico García Lorca

No se conocieron en vida, ya que Federico nació después de la muerte de Rosalía. Pero eso no fue, obviamente, impedimento para la admiración que siempre mantuvo el poeta de Fuente Vaqueros por la obra de Rosalía.

Escribió Lorca unos cuantos poemas en gallego. Y uno de ellos, que traigo en esta semana de Rosalía, es esta Canzón de Cuna pra Rosalía de Castro, Morta. Os la dejo para que la disfrutéis:

¡Érguete, miña amiga,
que xa cantan os galos do día!
¡Érguete, miña amada,
porque o vento muxe, coma unha vaca!

Os arados van e vén
dende Santiago a Belén.

Dende Belén a Santiago
un anxo ven en un barco.
Un barco de prata fina
que trai a door de Galicia.

Galicia deitada e queda
transida de tristes herbas.
Herbas que cobren teu leito
e a negra fonte dos teus cabelos.
Cabelos que van ao mar
onde as nubens teñen seu nídio pombal.

¡Érguete, miña amiga,
que xa cantan os galos do día!
¡Érguete, miña amada,
porque o vento muxe, coma unha vaca!

Y un bonus maravilloso. Este poema con la música y la voz de Amancio Prada:

Esta entrada ha sido publicada en Galicia, Poesía y etiquetada como , . Guarda el enlace permanente.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.