Muiñeira de Santo Amaro, de Treixadura

Señor cura, señor cura
Señor cura, señor cura
A doutrina non lla sei
Pídame unhas cantiguiñas
Pídame unhas cantiguiñas
Que eu llas repenicarei
Moza bonita no mundo
Moza bonita no mundo
Non debera de nacer
Porque fai como a mazá
Porque fai como a mazá
Todos a queren comer
Ser solteiro é boa cousa
Ser solteiro é boa cousa
E ser casado tamén
Deixarei para cando morra
Deixarei para cando morra
Pensar no que me convén
Por dicir "Viva San Roque"
Por dicir "Viva San Roque"
Prenderon ao meu irmán
Agora que o soltaron
Agora que o soltaron
Viva San Roque e o can!

Descubrí a este grupo, Treixadura, hace ya unos quince años, en Madrid, gracias a Spotify. Y me acompañaron durante un buen par de años, durante una de mis etapas creativas más intensas, en calidad y en cantidad.

Este verano tuvimos la ocasión de disfrutarlos en directo, en el Festival Intercéltico do Morrazo, en Moaña. Por otra parte, hoy, como parte de las Xornadas Etnográficas do Morrazo (una iniciativa de la asociación Peisd’hos que llena de actos, cursos, exposiciones y charlas las localidades de Moaña, Bueu y Marín), se ha cantado esta Muiñeira de Santo Amaro en algunos bares y cafeterías de la zona.

Para Clara. Para Micky.

Esta entrada fue publicada en Galicia, Música. Guarda el enlace permanente.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.