Ven o señor Lobo

Este año, 2016, el Día das Letras Galegas se homenajeará al poeta Manuel María. Este poema, O Lobo, nos transporta a noches frías, calor de chimenea, cuentos de miedo y oídos atentos. Disfrutadlo:

Ven o señor Lobo
-¡que medo, neniño!-
polo monte abaixo
¡i asusta ó camiño!

Trai lume nos ollos;
nos dentes, coitelos
tan ben afiados
¡que dá medo velos!

¡Que dá medo velos;
arrepío ollalos…!
¡Ven o señor Lobo
con instintos malos!

Anda paseniño
con pasos calados.
Años e ovellas:
¿estarán gardados?

Ven o señor Lobo
con paso seguro:
¡a luz dos seus ollos
fura no escuro!

Escóitase ó lonxe
perdido entre matos,
na soidá do monte,
oular de lobatos.

Chega o señor Lobo.
A súa ollada fría:
¡pon os pelos dreitos,
o sangue arrepía…!

O sangue arrepía,
o corazón xea:
¡está o señor Lobo
venteando a aldea!

Esta entrada ha sido publicada en Galicia, Literatura y etiquetada como , . Guarda el enlace permanente.

2 respuestas a Ven o señor Lobo

  1. ami dijo:

    Que bonito encontrarme con ésta poesía en lengua de origen . Me lleva a revivir tiempos de infancia, cuando en reuniones familiares mis tíos cantaban canciones en «gallego». (Así llamamos por éstos lados la amada lengua de nuestros antepasados). Gracias…
    PD: Vivo en Argentina, nunca visité Galicia pero la llevo en mi corazón porque allí la pusieron mis abuelos. Llegue al blog por un enlace de «En minúsculas».

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.