II. Lisístrata (de Fillas de Cassandra)

Como en ocasiones Dios sí que escribe con renglones derechos, llegue a esta canción gracias al Departamento de Clásicas del Instituto A Paralaia (de Moaña).

Lisístrata es una comedia de Aristófanes en la que las mujeres se organizan para parar una guerra, negándose a tener relaciones sexuales con sus esposos hasta que termine. Y lo consiguen. Nos habla esta obra -entre otras cosas- del esfuerzo organizado y colectivo hacia la paz.

El grupo Fillas de Cassandra recoge y eleva el legado de Aristófanes, en esta obra que habla de paz y de feminismo, ambos más necesarios hoy que nunca.


Somos distintas das que comezaron
na nosa pel gardamos o o legado
alén das bombas soubemos pararnos:
nin sexo, nin carne, nin putos coidados.

Non asumimos o voso pecado
facedes a guerra cos ollos pechados
non recoñecedes nin o propio bando
A ACRÓPOLE CANTA:

Varre vasoira, vasoira miña,
fai moito tempo que non várre-la cociña.
Varre vasoira, vasoira miña,
fai moito tempo que non varres a cociña.
Varre vasoira, vasoira miña,
fai moito tempo que non varres a cociña.
Varre vasoira, vasoira miña,
fai moito tempo que non varres a cociña.

Nós que coñecemos o cariz da trampa
sempre deseñada para a vosa lei.
Deixade de impoñernos tódolos vosos coidados
esta casa en que habitamos non é o hábitat dun rei
e é que unha e outra e outra vez
escoitando a vosa merda sen saber por que.
Somos as fillas de tódalas que se plantaron e dixeron:
QUE QUE QUE!

Varre vasoira, vasoira miña,
fai moito tempo que non varres a cociña.
Varre, varre, varre vasoiriña
Vare, varre, vasoiriña miña
A guerra, a guerra, a guerra imos parar.
A guerra, a guerra, a guerra imos parar.

Xa non calaremos máis
Non, non, non, non!
Xa non calaremos máis
Non, non, non, non!
Xa non calaremos máis
Non, non, non, non, non, non, non!

Varre vasoira, vasoira miña,
fai moito tempo que non varres a cociña (x2)
Varre, varre, varre vasoiriña
Vare, varre, vasoiriña miña
A guerra, a guerra, a guerra imos parar
A guerra, a guerra, a guerra imos parar.
Esta entrada fue publicada en El Cartapacio. Guarda el enlace permanente.